Week 15: Agenda kijken voor gevorderden

's Maandags regende het pijpestelen terwijl ik naar NXP fietste. Omdat 's avonds de striptekencursus zou beginnen, was ik echter gebonden aan mijn fiets en kon ik echt niet met de bus. Het weer zelf was niet heel koud, maar ondanks dat ging het fietsen tergend langzaam. Ik gaf achtereenvolgens mijn fiets, de wegen en mijn klamme spieren de schuld hiervoor totdat ik enkele meters van NXP bedacht dat ik waarschijnlijk gewoon 5 kilo zwaarder was door al het water dat mijn doorweekte kleding meedroeg.
Toen ik half verzopen NXP binnen sjokte werd ik uitgelachen door de helft van mijn collegas die allemaal wel slim waren en de bus of de auto hadden gepakt. Tot overmaat van ramp zag ik in mijn agenda staan dat de cursus een week verzet was en pas volgende week zou beginnen. Tot zover mijn planningskills.

Michael was weer terug van vakantie, dus ik schoof hem trots een versie van mijn eindverslag onder zijn neus. Verder hebben we een planning gemaakt om dingen af te ronden. Wat gaat de tijd toch snel hier.

De rest van de week heb ik mijn verslag nog wat toonbaarder gemaakt, stukken herschreven en wat formules uitgezocht. Het was wel wat eenzaam om weer in mijn kantoor te zitten de hele dag (volgens een van mijn collega's zat ik in het kantoor met de meest serieuze mensen (maar volgens mij kent die persoon Franc, de überblije Fransman niet)).
Ik was dan ook erg blij dat ik mijn lunchpauzes kon doorbrengen met Stefan en Robert. Robert kwam ik op een gegeven moment tegen in de supermarkt. Ik was verbaasd dat ik hem op de heenweg niet was tegengekomen, maar ik kwam er al snel achter waarom: Meneer vond de 50 meter naar Billa te ver lopen en nam daarvoor de auto. Waarom hij überhaupt een auto nodig had weet ik niet, want hij woonde 10 minuten lopen bij NXP vandaan. En ik maar denken dat alle Oostenrijkers zo sportief waren...

Vrijdagavond ben ik met Stefan wezen eten in de Bierbaron, een studentencafé waar je ook maaltijden kunt krijgen. Het was best gezellig en ik heb ook wat andere studenten ontmoet daar. Dat was wel heel tof. Stefan studeert iets van management en hij en zijn studiegenoten krijgen alleen op vrijdagavond en zaterdag les. Daarnaast werkt hij ook fulltime bij NXP. Dat kan gemakkelijk, want hij heeft technische middelbare school gedaan en heeft dus wel kennis van zaken. Heel veel mensen bij NXP zijn naar zo'n middelbare school geweest, die een jaar langer duurt maar wel een hoog niveau heeft. Oftewel, de situatie is hier echt heel anders dan in Nederland. Het op zaterdag naar school gaan klinkt heel erg bizar, maar daar vinden ze het normaal.

Op zaterdag heb ik lekker uitgerust en op zondag ben ik met Robert naar Aufsteiren geweest. Dat is een cultureel festival in Graz dat zich hoofdzakelijk richt op de Oostenrijkse cultuur. Iedereen komt daar in tracht naartoe, dus ik had mezelf ook uitgedost met dirndl en een vlecht.
Bij het festival heb ik de Sturm ontdekt. Dat is een zoetzure wijn die nog aan het gisten is. Je drinkt het weg als ranja want het is super lekker, maar je wordt wel van het ene op het andere moment dronken. Ik wist dit niet, maar vond het wel verdacht dat de vrienden van Robert me steeds maar Sturm bleven aanbieden. Ik heb wel iets geleerd van mijn eerdere avonturen in Graz en besloot het bij twee glaasjes te houden.
De rest van het festival was erg tof. We hebben wat traditionele dansen gezien met de daarbij horende afgrijselijke Oostenrijkse folkmuziek en de zweepslagen. Ze slaan met een zweep in de lucht op de maat van de muziek, heel indrukwekkend. Ook heb ik Maroni gegeten (geroosterde kastanjes, zeker aan te raden), een berg kurbiskernol gekocht als souvenhirs en wat lokale traditionele koekjes(minder aan te raden). Kortom, het festival was wel heel geslaagd en ik was blij dat ik nog net iets heb kunnen meepikken van de cultuur waar de Oostenrijkers zo trots op zijn.